بینایی در تاریکی (خود را هنگام تجربۀ حالت‌های تاریک ببینیم)

تا زمانی که گفت‌وگو در باب سلامت روان شبیه ادبیات مبلغ خوشبختی باشد- که مثلا سلامت را مترادف با مثبت‌نگری بداند- مایی که توجه جدی‌تر به بیماران و اقلیت دگرباش عاطفی داریم نیز به لحاظ روانی سالم تلقی نخواهیم شد. درحالی‌که افراط‌گرایی‌های سیاسی، جنگ‌های بی‌دلیل و گزارش‌های فقر کودکان در سراسر جهان همواره ادامه دارد طبیعی است که ناخشنود باشیم. اگر «بایدها» درست و بجا باشند، شاید منطقی‌تر باشد که بگوییم «باید» بیش‌تر وقت‌ها شاد نباشیم و نیز بخش خوبی از عمر خود در بزرگسالی را با افسردگی بگذرانیم. ماریانا الساندری خود را معلم، فیلسوف، کنشگر براساس شرایط و مادر می‌داند که دوست دارد در جهان امروز مدافع حالات تاریک انسان باشد. او امریکایی لاتین‌تباری است که دکترای فلسفه دارد و فکر می‌کند در دنیای امروز که انسان‌ها برای گریستن در انظار عموم شرمنده می‌شوند کار او نوشتن کتاب‌ها و مقالاتی است که بگویند اعتراض خوب است و سرخوشی بد.